Dag 35 (13-10) Rancho Cucamonga, Californië
14 oktober 2013 - Rancho Cucamonga, California, Verenigde Staten
Een rijdag vandaag. Morgen moeten we Los Angeles door. Dat betekent veel verkeer en drukte. Daar willen we genoeg tijd voor nemen en dus zijn we zo ver mogelijk richting LA gereden.
Dat betekent niet dat we vandaag geen bijzondere dingen hebben gezien.
Van Needles tot aan de plek waar we nu zijn betekent: woestijn. De Mohave-desert om precies te zijn. We reden door uitgestrekte dorre vlaktes met kleine struikjes en Joshua-trees. Route 66 golfde door dit landschap. Zo nu en dan kon je mijlenver kijken. Het heeft een aantal zeer fraaie plaatjes opgeleverd. Vooral in combinatie met de route 66 schilderingen die regelmatig op de weg te zien waren.
De eerste stop hebben we gemaakt bij Baghdad café. Een typisch route 66 eethuisje met de daarbij behorende gastvrijheid. Heerlijk geluncht en een leuk praatje gemaakt met de eigenaresse. In het café hingen en boel spullen, achter gelaten door bezoekers van alle uithoeken van de wereld, ook uit Nederland en België. Denk aan: petten, shirts, geldbiljetten, vlaggen, etc. Wij hadden niet zo snel iets beschikbaar, dus hebben we dat even gelaten.
Een flink aantal mijlen later kwamen we aan bij de Treebottle ranch. Een waar levens/kunst-werk bestaand uit metalen palen met pinnen er aan gelast. Over elke pin is een glazen fles geplaatst. Verder zijn er diverse ornamenten op een bij de palen gemonteerd of gezet die bewegen of geluid maken. Wanneer je door dit bos van ijzer en glas ronddwaalt is dit een bijzondere en rustgevende ervaring. Je gaat helemaal op in het moois dat te zien is en de geluiden maken het bijna meditatief.
We hebben nog een tijd staan te vertellen met de maker van al dit moois. Een man van in de 60, een echte kluizenaar. Van grote en drukke plaatsen moest hij niets hebben, hij zocht liever de rust op van de woestijn. Hij vertelde dat hij een verzamelaar was van van alles een nog wat. Dit was begonnen als kleine jongen, wanneer hij met zijn familie op kampeertochten ging in de woestijn. Daar vonden ze heel veel spullen uit de 19e en begin 20e eeuw, achtergelaten door mensen die naar het westen van de U.S.A. trokken.
Met alle spullen die hij vindt maakt hij zijn zijn werk steeds groter. Op dit moment was hij aan het herstellen van een gebroken heup en prepareerde hij zich op de naderende winter.
Weer een zeer bijzonder moment op de route 66!
We wilden gaan slapen in San Bernadino, maar toen we het plaatsje zagen zijn we toch maar door gereden, vooral na de ervaring met het motel van gisteren...
In Rancho Cucamonga was het even zoeken naar een hotel. Gelukkig konden we uiteindelijk inchecken in een best western hotel. Na gisteren voelt dit echter als het Bellagio, al is de badkamer iets kleiner en het uitzicht minder spectaculair.
Morgen de laatste dag op de route 66. Vreemd. We zijn er aan gehecht geraakt. Het voelt ook weer zeer vertrouwd nu we er weer op rijden. Dus morgen nog even er van genieten, al zal het vooral Big City zijn waar we door heen rijden. Tot morgen weer!
Groetjes van Roger en Kitty.
Dat betekent niet dat we vandaag geen bijzondere dingen hebben gezien.
Van Needles tot aan de plek waar we nu zijn betekent: woestijn. De Mohave-desert om precies te zijn. We reden door uitgestrekte dorre vlaktes met kleine struikjes en Joshua-trees. Route 66 golfde door dit landschap. Zo nu en dan kon je mijlenver kijken. Het heeft een aantal zeer fraaie plaatjes opgeleverd. Vooral in combinatie met de route 66 schilderingen die regelmatig op de weg te zien waren.
De eerste stop hebben we gemaakt bij Baghdad café. Een typisch route 66 eethuisje met de daarbij behorende gastvrijheid. Heerlijk geluncht en een leuk praatje gemaakt met de eigenaresse. In het café hingen en boel spullen, achter gelaten door bezoekers van alle uithoeken van de wereld, ook uit Nederland en België. Denk aan: petten, shirts, geldbiljetten, vlaggen, etc. Wij hadden niet zo snel iets beschikbaar, dus hebben we dat even gelaten.
Een flink aantal mijlen later kwamen we aan bij de Treebottle ranch. Een waar levens/kunst-werk bestaand uit metalen palen met pinnen er aan gelast. Over elke pin is een glazen fles geplaatst. Verder zijn er diverse ornamenten op een bij de palen gemonteerd of gezet die bewegen of geluid maken. Wanneer je door dit bos van ijzer en glas ronddwaalt is dit een bijzondere en rustgevende ervaring. Je gaat helemaal op in het moois dat te zien is en de geluiden maken het bijna meditatief.
We hebben nog een tijd staan te vertellen met de maker van al dit moois. Een man van in de 60, een echte kluizenaar. Van grote en drukke plaatsen moest hij niets hebben, hij zocht liever de rust op van de woestijn. Hij vertelde dat hij een verzamelaar was van van alles een nog wat. Dit was begonnen als kleine jongen, wanneer hij met zijn familie op kampeertochten ging in de woestijn. Daar vonden ze heel veel spullen uit de 19e en begin 20e eeuw, achtergelaten door mensen die naar het westen van de U.S.A. trokken.
Met alle spullen die hij vindt maakt hij zijn zijn werk steeds groter. Op dit moment was hij aan het herstellen van een gebroken heup en prepareerde hij zich op de naderende winter.
Weer een zeer bijzonder moment op de route 66!
We wilden gaan slapen in San Bernadino, maar toen we het plaatsje zagen zijn we toch maar door gereden, vooral na de ervaring met het motel van gisteren...
In Rancho Cucamonga was het even zoeken naar een hotel. Gelukkig konden we uiteindelijk inchecken in een best western hotel. Na gisteren voelt dit echter als het Bellagio, al is de badkamer iets kleiner en het uitzicht minder spectaculair.
Morgen de laatste dag op de route 66. Vreemd. We zijn er aan gehecht geraakt. Het voelt ook weer zeer vertrouwd nu we er weer op rijden. Dus morgen nog even er van genieten, al zal het vooral Big City zijn waar we door heen rijden. Tot morgen weer!
Groetjes van Roger en Kitty.
De Treebottle range is erg sjoen. Zoegèt hadde ze bij de kulturele hoofstad op de vriethof kinne zette. Mèh dat geit dus neet door.